Welke soorten verpakkingsdrukwerk zijn er?

Afdrukken is de meest fundamentele en belangrijkste verwerkingstechnologie in verpakkingen en decoratie. De elementen van de verpakking Visuele communicatie, zorgvuldig ontworpen en gearrangeerd door de ontwerper, moet worden gerealiseerd door middel van druktechnologie, en een groot aantal exemplaren moet worden voltooid, zodat het ontwerp een perfecte en waarheidsgetrouwe reproductie kan bereiken, de consument onder ogen kan zien en de " dialoog" tussen producten en consumenten. Er zijn verschillende methoden voor het bedrukken van verpakkingen, en verschillende methoden resulteren in verschillende printeffecten. De drukmethoden voor verpakkingen kunnen worden onderverdeeld in vier categorieën: boekdruk, planografisch druk, diepdruk en gatendruk.

1. Boekdruk

Het werkingsprincipe van boekdruk is hetzelfde als dat van zegels. Elk afdrukoppervlak dat prominent aanwezig is, maar het niet-afbeeldingsgedeelte is hol, wordt boekdruk genoemd. Boekdruk omvat boekdruk en flexografie. Het afdrukken van briefhoofden ontwikkelde zich van het vroege kleitype, het houtsnedetype en het loodgiettype, en tot de moderne tijd was het grootste deel ervan voornamelijk gebaseerd op het zetten van letters. Tegelijkertijd behoort deze drukmethode, omdat deze door de drukplaat rechtstreeks op papier werd gedrukt, tot een vorm van direct drukken. De efficiëntie van het zetwerk bij boekdruk is laag en de kosten voor het maken van grafische platen zijn hoog. Met de ontwikkeling van de technologie voor het maken van digitale platen verdwijnt deze drukmethode geleidelijk uit de verpakkingsdrukmarkt.


2, Planografisch afdrukken

Het drukplaatbeeldgedeelte van Planografisch drukwerk heeft geen verschil met het niet-drukgedeelte, dat vlak is. Het principe van water-olie-niet-menging wordt gebruikt om het drukplaatbeeldgedeelte een vetrijke oliefilmlaag te houden, terwijl de plaat op het niet-drukgedeelte goed water kan absorberen. Nadat de inkt op de plaat is aangebracht, stoot het beeldgedeelte het water af en absorbeert de inkt, terwijl het niet-beeldgedeelte het water absorbeert om het anti-inkteffect te vormen. Afdrukken via deze methode wordt "planografisch afdrukken" genoemd. Planografisch printen is ontwikkeld op basis van de vroege lithografie. vanwege zijn unieke persoonlijkheid bij het maken en drukken van platen, de eenvoudige bediening en de lage kosten, is het tegenwoordig de meest gebruikte drukmethode geworden. Moderne planografische druk brengt het beeld over van de drukplaat naar de deken en vervolgens naar het papier, daarom wordt het ook wel Hectograaf genoemd. Op de drukplaat zijn afbeeldingen geüpload en deze is verdeeld in hydrofiele en niet-hydrofiele gebieden. De drukplaat kan op een trommel worden gerold en worden bedekt met inkt en water. De inkt zal zich hechten aan het afbeeldingsgebied en "offset" op de met rubber bedrukte stof. De overdracht van afbeeldingen van rubberen deken naar papier of ander substraat behoort tot indirect printen.


3, diepdruk

In tegenstelling tot boekdrukdruk heeft het geïnkte deel van de drukplaat duidelijke inzinkingen, terwijl het niet-beeldgedeelte glad is. Bij het printen is het noodzakelijk om de inkt eerst op de lay-out te rollen, zodat de inkt op natuurlijke wijze in het verzonken printgebied valt. Veeg vervolgens de zelfklevende inkt van het oppervlak af (de ingezonken drukinkt wordt uiteraard niet weggeveegd). Nadat u het papier opnieuw hebt geplaatst, drukt u met hoge druk de ingesprongen inkt op het papier. Het heet diepdruk. Diepdruk is een directe drukmethode waarbij de inkt uit de diepdrukputten rechtstreeks op het substraat wordt gedrukt. De dikte van de afgedrukte afbeelding wordt bepaald door de grootte en diepte van de putjes. Als de putjes diep zijn, bevatten ze meer inkt en is de inktlaag die na het persen op het substraat achterblijft dikker; Als de putjes daarentegen ondiep zijn, is het inktgehalte lager en is de inktlaag die na het reliëfdrukken op het substraat achterblijft dunner. De diepdrukplaat bestaat uit putjes die overeenkomen met de originele afbeelding en tekst, en het oppervlak van de plaat. Als type drukproces speelt diepdruk een uiterst belangrijke rol op het gebied van drukverpakkingen en grafische publicaties vanwege de voordelen ervan zoals een dikke inktlaag, heldere kleuren, hoge verzadiging, hoge plaatweerstand, stabiele drukkwaliteit en snel printen. snelheid.


4. Gatenafdrukken

Vóór het wijdverbreide gebruik van computerprinters gebruikten mensen stalen naalden om karakters en platen op vetvrij papier te graveren, en werd inkt gebruikt om wasplaten te persen en af ​​te drukken. De inkt werd gedrukt door de gaten gevormd door de stalen naalden op het substraat, wat een van de meest basale methoden voor het printen van gaten is. Terwijl de geperforeerde plaat door de plaat wordt gedrukt, wordt het inkttoevoerapparaat boven de plaat geïnstalleerd, terwijl het papier onder de plaat wordt geplaatst. De drukmethode is dat de plaat een regelmatig patroon heeft, en dat het afdrukken nog steeds een regelmatig patroon is totdat de plaat wordt afgedrukt. Vanwege verschillende printdoeleinden kan de lay-out ook worden gemaakt in gebogen platen op basis van het oppervlak van het bedrukte materiaal. Elke printtaak die verder gaat dan de beperkingen van de andere drie printmethoden kan over het algemeen worden voltooid door middel van het printen van gaten. Zeefdruk is de meest gebruikte vorm van gatenprinten en de meeste schermen zijn gemaakt van metaal of nylondraad. De afbeeldings- en tekstsjablonen worden op het scherm gemaakt en het afbeeldingsgebied kan met inkt worden afgedrukt, terwijl het niet-afbeeldingsgebied wordt geblokkeerd. Inkt verspreidt zich over het hele schermoppervlak en bedekt het substraat terwijl het rakelmes door het beeldgebied gaat. Het substraat kan hout, glas, metaal, textiel en papier omvatten. Zeefdruk heeft dikke inkt en heldere kleuren, maar heeft ook nadelen zoals een lage afdruksnelheid, een laag productievolume, een slecht kleurmengeffect en is niet geschikt voor afdrukken op grote schaal.